پویا صارمی فرزند زندانی سیاسی محکوم به اعدام علی صارمی به مناسبت تولدت پدرش مطلبی نوشته است و آن را در اختیار فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران برای انتشار قرار داده است که به قرار زیر میباشد:
بابا امسال تولدت با سالهای دیگر خیلی فرق میکند. امسال اینگار رمضان تاریخش با لبهای خشک شما در رجایی شهر و همدردی با اعتصابیان تنظیم شد. مدتش طولانیتر و هوا در تب در بند بودن شما میسوزد. بابا روز تولدت همه روزه بودیم و برای افطار کیک تولد که روی آن نوشته شده بود «آزادی حتمی» و عکس شما را روی میز گذاشتیم. همه پیشش عکس گرفتیم و به یاد راه دور برادرم اکبر قاب عکس را بوسیدیم به همدیگه که نگاه میکردیم انگار صورت پدر و اکبر در همه چهرهها هویدا بود.
اون روز توی اخبار دیدم که در شیلی برای 19 معدنچی که در معدن حبس شندند جشنی به پا شد. اشک شوق توی چشمانم جمع شد.
اما در کشور ما چی؟ در کشور ما عزیزانمان را از خانه و خیابان میگیرند و به زور به حبس میبرند فقط بخاطر آزادی عقیدشون! بخاطر اینکه نظری غیر از نظر سردمداران داشتند!
قراره خانواده معدنچیها تا 2 ماه دیگه که آنها را بیرون بیارند جلوی تونل بمانند. ما ایرانیها سه دهه است که جلوی دادگاهها و زندانیها هستیم و هنوز عزیزانمان در حبسند.
یکشنبه که به ملاقات بابا رفتیم. بغض داشتم، بابا صورتم را نگاه کرد و گفت: دخترم ناراحت نباش، حتی اگر من پیش شما بودم مبارزه تمام نمیشد و کسان دیگری توی زندان بجای من بودند. احساس میکردم تاریخ طولانی شده و ما چقدر دوری پدر را تحمل کردیم بیش از همه تلاش میکنیم اما هنوز تمام نشده.
به امید اینکه پدر و مادرها و برادرها و خواهرها به خونشون برگردند. تلاش میکنیم و خسته نمیشیم. بابا کاشکی میشد کمی از کیک تولدت بخوری.
پویا صارمی فرزند زندانی سیاسی علی صارمی